Kemik zarı, periost olarak da bilinen ve kemikleri kaplayan beyazımsı ve sedef renginde bir zar tabakasıdır. Bu zar, kemiğin enlemesine büyümesini sağlar, kırık kemikleri onarır ve kemiğin besin ihtiyacını karşılar. Eğer kemik zarı görevini yerine getiremezse, kemiklerin enine büyümesi gerçekleşmez, kırık kemikler iyileşemez, kemikler beslenemez ve bu durum kemik gelişiminde bozukluklara neden olabilir.

Bakteriler, kemiğe cerrahi girişim sırasında ya da açık kırığın bir komplikasyonu olarak yerleşebilir. Ancak iltihap, başka bir yerden kan yoluyla da gelebilir. Bu yol, "hematojen yayılma" olarak bilinir ve kemik iliği iltihaplarının %90'ından sorumludur.

Kemik iliği iltihaplarının çoğunun etkeni stafilokok türü bakterilerdir. Bu bakteriler, çıban ya da apse gibi deri enfeksiyonlarından kanla kemiğe taşınır. Daha ender rastlanan bakteriler ise, yeni doğan bebekler ya da lösemi gibi bir kan hastalığı olan, enfeksiyonlara dayanıksız kişilerde kemik iliği iltihabına neden olabilir.

İlk belirtiler, etkilenen bölgede ağrı, şişlik ve irin oluşumudur. Ancak kemik sert bir yapı olduğundan, şişlik içinde kalır. İrin oluşumu, kemikte ani basınç artışı yaratarak çok çabuk, bazen bir gecede ortaya çıkan şiddetli ağrıya neden olur. Bazen de kusma görülür, ancak her zaman ateş vardır.

Enfeksiyon, uzun kemiklerin diz ve dirsek çevresi gibi büyüyen uçlarını etkiler. Bunun nedeni, oralardaki atardamarların toplardamarlara açılmamasıdır. (Bu damarlar 'end-arter' olarak adlandırılır). Oraya kadar gelen bakteri kemiğe takılıp kalır. Kemik iltihabı yerleştiğinde, irinin oluşturduğu basınç kan akışını engeller ve kemiğin bazı bölümleri ölür. Zamanla irin deriyle açılarak boşalabilir.

Tedavisinde yatak istirahati birinci şarttır. İkincisi, iltihaplı kemiğin bir üst ve alt mafsalını içine alacak şekilde alçıya alınmasıdır. Hastalığın gidişatını takip edebilmek için alçıya bir pencere açılır. Üçüncü şart ise yüksek doz antibiyotik verilmesidir. Bu genellikle penisilindir. Hastanın durumunda birkaç gün içinde bir düzelme olmazsa, antibiyotik değiştirilir.

Antibiyotikler bulunmadan önce, kemik iliği iltihabı %50 oranında ölümle sonuçlanmaktaydı. Bunun nedeni, iltihabın kan yoluyla yayılması ve akciğer gibi diğer organları etkilemesiydi. Günümüzdeki tek tehlike, kronik kemik iliği iltihabının oluşmasıdır. Bu durumda iltihap, şişlik ve irinle sürer, kemik zayıf düşer ve enfeksiyon zaman zaman akut biçimi alır.

Verem bakterileri de kemiğe gelerek iltihap oluşturabilir. Genellikle akciğerlerden doğrudan omur kemiklerine yayılırlar. Bu iltihap yavaş ilerler fakat kemiği aşındırır ve geriye sadece diskler, yani omurlar arasındaki bağ dokusu kalır. Kemikler hasara uğradıkça beden ağırlığını taşıyamaz hale gelir ve omurga bükülerek kamburluğa neden olur. Sırtta oluşan bu belirgin eğriliğe "kifoz" denir. Verem enfeksiyonu tanısı röntgen incelemesiyle konulabilir.