İnsan omurgasına yandan bakıldığında tam düz değildir. Boyun ve bel bölgelerinde hafif çukurluk, sırt bölgesinde ise hafif kamburluk vardır. Arkadan bakıldığında ise omurga tam düz olmalıdır. Bel kemiği eğriliği, omurganın sağa veya sola doğru eğrilmesi anlamına gelir. Bel kemiği eğriliği aslında bir hastalık değil, bir bulgudur. Değişik hastalıklara bağlı olarak ateş veya ağrı gibi bulgular ortaya çıkabiliyorsa, çeşitli hastalıklar da bel kemiği eğriliğine sebep olabilir. Bu nedenle bel kemiği eğriliği, sağlıklı bir omurga yapısında oluşan biçimsel bir deformasyon olarak tanımlanabilir. Bel kemiği eğriliğinin diğer adı skolyozdur. Birçok hastalığa bağlı olarak oluşabileceği gibi, farklı yaşlarda ve omurganın farklı bölgelerinde görülebilir. İki farklı kişide aynı nedenle ortaya çıkan skolyoz, aynı şekilde belirtiler göstermez. Skolyozun kişilere göre değişen kendine özgü tedavi yöntemleri vardır.

Türkiye'de bel kemiği eğriliği toplumda yaklaşık %2 ile %4 oranında görülmektedir. Bunların büyük çoğunluğu küçük eğriliklerdir. Kız çocuklarında erkek çocuklarına göre 8-10 kat daha sık görülmektedir. Bel kemiğinde eğriliği olan kişilerin ancak %10'unda tedavi gerektirecek dereceye ilerler. Düzenli egzersiz yapma, sırt kaslarını güçlü tutma, skolyoz takibinin ve tedavisinin hemen hemen her aşamasında yer alan önemli unsurlardır.

İdiopatik skolyoz, nedeni bilinmeyen bel kemiği eğriliğidir. En sık görülen skolyoz türüdür. Nedeni tam olarak bilinmeyen ‘idiopatik’ skolyozdur. Omurgada eğrilme ‘S’ veya ‘C’ şeklinde olabilir. Yana doğru eğilme dışında omurların kendi etraflarında dönmesi de görülür. Omurlardaki bu dönme, sırtta veya belde asimetrik çıkıntılar oluşmasına sebep olur.

Nöromusküler skolyoz, ikinci en sık görülen skolyoz tipidir. Temel nedenleri arasında kas veya sinir hastalıkları yer alabilir. Sinir hastalıkları beyin ve bel kemiğinden kaynaklanabilir. Kas hastalıkları ise çocukluk ve ileriki dönemlerde görülebilir. Nöromusküler skolyozda, idiopatik skolyozun aksine solunum sıkıntıları ve duyu sorunlarına daha çok rastlanabilmektedir. Solunum problemleri, duyu kusurları, iletişim bozuklukları ve epileptik nöbetler gibi nedenlerden dolayı tedavi sürecinde skolyoz korsesi kullanılamayabilir. Bu türünde cerrahi müdahale için daha küçük yaşlar tercih edilir.

Konjenital skolyoz, üçüncü sıklıkta görülür. Anne karnındaki çocuğun gelişimi esnasında ortaya çıkan omurga anomalilerine bağlı bir türdür. İlk yıllarda hızlı bir ilerleme gösterir. Bu nedenle erken dönemlerde tedavi süreci küçük yaşlarda cerrahi müdahaleyi gerektirebilir.

Tedavi süreci, buna neden olan hastalığa ve kişide oluşan skolyoz türüne göre değişir. Bazı hastalar için tedavi süreci doğal akışında devam ederken, kimi hastalarda ise kişinin tedaviye verdiği cevaba ve skolyozun türüne göre değişmektedir. Skolyoz tedavisinde uygulanan yöntemler:

Fizik tedavi ve egzersiz programları, skolyozun ilerlemesini yavaşlatabilir ve ağrıyı azaltabilir. Korse kullanımı ise özellikle büyüme çağındaki çocuklarda eğriliğin ilerlemesini durdurmak amacıyla kullanılır. Cerrahi müdahaleler ise genellikle ciddi skolyoz vakalarında tercih edilir ve omurganın düzeltilmesi amacıyla yapılır.

Bel kemiği eğriliği, erken teşhis edilip uygun tedavi yöntemleri uygulandığında kontrol altına alınabilir ve yaşam kalitesi artırılabilir. Bu nedenle düzenli kontroller ve gerekli durumlarda uzman hekimlere başvurmak önemlidir.